అది తిరుపతిలోని
మధురాంతకం రాజారాంగారి ఇల్లు.
కథకుడు,
విమర్శకుడు
వల్లంపాటి వెంకటసుబ్బయ్య
ఆనాటి రాత్రి
అక్కడ ఆతిథ్యం పొందుతున్నారు.
భోజనానంతరం వల్లంపాటివారు
ఓ కావ్యం చదవడం మొదలుపెట్టారు.
అంతలో కరెంట్
పోయింది.
వల్లంపాటి కవితాగానం మాత్రం ఆగలేదు. మధురాంతకంవారి సతీమణి
ఆశ్చర్యపోయారు.
‘చీకట్లో ఎట్ల చదువుతున్నారన్నా?’
అని అడిగారు.
‘ఈ కావ్యం
అచ్చులో చూసి చదవాల్సిన పనిలేదు -
అది నా నాలుకమీద నర్తిస్తూనే
ఉంటుందమ్మా!’
అన్నారు వల్లంపాటి.
ఆ కావ్యం ‘శివతాండవము’.
దాన్ని రాసింది
‘సరస్వతీపుత్ర’
పుట్టపర్తి నారాయణాచార్యులు.
‘సుకవి జీవించు ప్రజల
నాలుకలపైన’
అన్న జాషువ వాక్యానికి
ఇంతకన్నా నిర్ధారణ వేరేం కావాలి?