నాయిక సంగీతజ్ఞురాలైతే.. రాగాలే రాగాలు..

 మొన్న 'పాడుతా తీయగా' లో 
గణపతి సచ్చిదానంద స్వామి ఆశ్రమంగురించి చెబుతూ
వారు అక్కడి చిలుకలకు మాట్లాడటం నేర్పిస్తున్నారనీ
మరికొంతకాలానికి ఆ చిలుకలు కూడా 
మన పాడుతా తీయగా లో పాల్గొంటాయని చెప్పారు..
కార్యక్రమంలో పాల్గొనే ప్రతి పిల్లనూ పిల్లవాడినీ 
చిలుకలని సంబోధిం చారు..
 
( పూర్వ జన్మ పుణ్యం వల్ల 
మా అయ్యతో నా చిన్నప్పుడు నేను 
గణపతి సచ్చిదానంద స్వామీజీ ఆశ్రమంలో 
రెండు మూడు రోజులు ఉండే అదృష్టం 
ఆ దేవుడు కల్పించాడు
అక్కడ మా అయ్యకు స్వామీజీ సన్మానం చేసారు..)

అది రాయల కాలం 
 అంతులేని సంపద..
రత్నాలను కుప్పలుగా పోసి రొడ్లపై విక్రయించే వైభవం
చీకూ చింతా లేని జీవితం..
అప్పుడేం కావాలి ..?
వినోదం.. మనోల్లాసం..ప్రభువు కళాభిరుచి కలవాడైతే..
ఆ రాజ్జం లో కళ లకు పట్టాభిషేకమే జరుగుతుంది

అనాటి వినోద సాధనాలు
సంగీతం నాట్యం కవిత్వం..
అందు కే సంగీతంలో..  కవిత్వం నాట్యమూ
నాట్యంలో ..సంగీతమూ కవిత్వమూ
కవిత్వం లో.. సంగీతమూ నాట్యమూ దోబూచులాడాయి..
ఇంట్లో చిలుకలకు మాటలూ మయూరాలకు  నాట్యాలూ నేర్పేవారట..
రాజుల అంతఃపురాలలో 
ప్రత్యేకమైన డిపార్ట్ మెం టులేవుండేవట..

రాయలనాటి రసికతా జీవనంలో
ఆనాటి జీవనాన్ని పుట్టపర్తి ఎలా చెప్పారంటే..
కృష్ణదేవరాయలు గొప్ప వైణికుడు
సంస్కృత ఆంధ్ర కన్నడ భాషా ప్రవీణుడు..
తాను కవిత్వం రాస్తాడు.. 
కానీ ఇతర కవులను చులకన చేయడు
వారి కవిత్వాన్నీ ఆనందిస్తాడు.. 
స్వర్ణాభిషేకాలూ
కనకాభిషేకాలూ చేస్తాడు..
ఆయన అంతఃపురంలో 
నూ ర్లకొలది గాయనాచార్యులు.. 
నాట్యాచార్యులూ ఉండేవారట..
సంతోషసమయాలలో సంగీతం సరే సరి..
విషాదాలకూ ఆశాభంగాలకూ సంగీతం అందుకోకపోతే ఆమె విజయనగర చిన్నది కానేకాదు..
కవులు  సృష్టించిన ప్రబంధ నాయికలు..
తాళమూ రాగము తప్పిపోకుండా యేడ్చి యేడ్చి దుఃఖపడేవారు..
 
పాత సినిమాలలో హీరోయిన్లు..
ప్రేమ విరహం బాధ ఇలా ఏది వచ్చినా..
పాటందుకొనేవారు
 
అలా ఆనాటి  విరహిణులు  
వారి దుఃఖాన్ని ధ్వనింపజేసే రాగాలనే 
ఎన్నుకొని .. ఎన్నుకొని..  మరీ ఏడ్చేవారట..
ప్రవరుడు వదలి పోయిన నాటి సాయం కాలం 
వరూధిని నాట రాగంలోనే యేడ్చినదట..

ఇక 'గిరిక '
'కాంభోజీ రాగ' మెక్కడ తప్పిపోవునో యని
జాగ్రత్తగా రాగ వర్జ్యముల వదలి వదలి యేడ్చినదట..
పుట్టపర్తి వర్ణన పైగా చమత్కార వైభవం..
అందుకే పుట్టపర్తి రచనలు 
పండితులనెంత ఆకర్షించాయో
పామరులనూ అంతే మురిపించాయి