నా వయస్సెక్కువై పోయింది ..

నా చేత కాదు..
ఆ మాట..

అయ్య నోటి వెంట వింటే..

నాకు మనస్సంతా పిండినట్లవుతుంది.
 

ఎవరైనా సహాయం చేయగలిగితే..

నా ఆయుష్షును ..

అయ్యకు ఇచ్చి వేయాలని..

నా మనసు తహ తహ లాడేది..
అమ్మ ఉన్నంత వరకూ..

అయ్యలో ఈ బేల తనం ఉండేది కాడు.
 

అయ్యా నేనూ ఉన్నప్పుడు..

అయ్య కొంతలో కొంత ..

నన్ను చూసి జీవించాలనే ఇచ్ఛ ఉండేది..

అదీ నా కోసం..
అమ్మ తోనే అయ్య లోని సర్వ శక్తులూ పోయాయనిపించేది..
 

కేవలం అంతర్ముఖులై..
చివరి బాధ్యతైన నన్ను ఓ దారికి చేర్చి
జీవన్ముక్తిని పొందాలని అయ్య అనుకున్నారు..

నా పెళ్ళి కుదిరి నప్పుడు ..

నాతో పరోక్షంగా ..

మానవ సంబంధాలన్నీ ..
ఆర్థిక సంబంధాలే అన్నారు..
ఆ మాటే ..

నాకు ఇప్పుడూ..  కుచ్చు కుంటూ  వుంది..
 

అయ్యకు నా పెళ్ళి కుదరాలని వుంది..
ఇప్పుడే ఎందుకు అనీ వుంది..
ఇద్దరం తోడుగా ..
అమ్మ లేమిని తీర్చుకుంటున్నాం..
స్వతంత్రంగా ఏ నిర్ణయం తీసుకోలేని..

అయోమయ స్థితిలో ..

పెళ్ళి అనే ..

ఒక తాడుకు బందీ కావలసి వచ్చింది.
 

అదే పెళ్ళిని త్రోసిపుచ్చి ..

అయ్యకు తోడుగా నిలిచే..

ఒక నిర్ణయం తీసుకొని వుంటే..
 ఎంత బాగుండేది..

అని నా ఆత్మ నన్ను చంపుతూంది..

అయ్యను ..

ఆ వదినకు ఆహారంగా వేసి..

నిస్సహాయంగా వదిలి..

వచ్చినానని వేదన తినేస్తూంది.

అలా చేసి వుంటే..

అయ్య ఇంకో పది సంవత్సరాలు ..

సంతోషంగా జీవించేవారు..

తాను అనుకున్నవన్నీ పూర్తి చేసే వారు..


అయ్యకు పెన్షను అయిదువందలే..
జగమంత పేరు సంపాదించిన..
ఆ విజ్ఞాని..
కనీసం తన భద్రత కోసమైనా ..
కాసంత డబ్బును..
సంపాదించుకోలేక పోయాడు..
ఆ వదిన ధన పిశాచి..
అన్నయ్య ఆమె విధేయుడు..
 
ఇంక ఆ ముసలి వాడిని ..
ఆ వైకుంఠ నాధుడే కాపాడాలి..
కోట్లకు కోట్లు జపం మింగిన ఆ కృష్ణుడేడీ..?
కనపడడేం..? 

నా మనసును..

ఈ రోజు చెప్పకుంటే..

ఇంక ఏ రోజూ చెప్పలేను..

అనిపించింది..
 

ఠాగూర్ అంటే నాకు ప్రాణం..

ఇందులో ఏ సందేహమూ లేదు..

 

నా దృష్టిలో ..

శాపవశాత్తూ ..

ఇలకు దిగిన గంధర్వుడాయన..

నఖశిఖ పర్యంతమూ..

కవిత్వ స్వరూపమే అయిన మహావ్యక్తి ..

కానీ..

ఆయన గడ్డకు రావటానికి..

జీవితంలో కీర్తి ప్రతిష్టలు అందుకోవడానికీ..

ఆయన పడిన కష్టాలు వర్ణనాతీతాలు..

ఇటు చాదస్తులతోనూ..

అటు అసూయాపరులతోనూ..

విపరీతమైన

బాధలూ ..

కష్టాలూ.. 

అనుభవించినాడు. 

 

ఎంతగా అతన్ని హేళన చేసే వారంటే..

యూనివర్సిటీ వాళ్ళు..

ఆయన పాసేజ్ కో చేసి..

దీన్ని వ్యాకరణ శుధ్ధమైన భాషలో వ్రాయుడు..

అని క్వశ్చన్ ఇచ్చే వారు

పాపం..

అంటే ..

ఆయన దంతా తప్పుడు భాష అని లెక్క ..

ఇట్లా..

విపరీతమైన శ్రమలు పదినాడు..

కానీ ..

ఆయనలో కవిత్వం కానటువంటి పదార్థం..

ఒక్కటి కూడా లేదు..

ఎందుకూ ..

కొంత కొంత మంది ..

భారత దేశంలో ఎందుకు పుట్టినారా అనిపిస్తుంది..?

అట్లనే ..

అరవింద ఘోష్ ఠాగూర్ ..

నఖశిఖ పర్యంతమూ సౌందర్యమైతే..

అరవింద ఘోష్ ..

తత్వ స్వరూపుడు...

నాకు చాలాసార్లు..

ఈ చాపల్యం ఇప్పటికీ పట్టి పీడిస్తుంది..

ఈ కార్ల్ మార్క్స్ నూ..

ఈ అరవింద ఘోష్ నూ..

వీళ్ళిద్దరి సిధ్ధంతాలనూ
సమన్వయం చెసి ..

ప్రపంచానికి అందించగలిగి ఉండేటటువంటి ..

ఒక మహా వ్యక్తి ఉండినట్లయితే..

ప్రపంచం బాగుపడుతుందేమో ననే పిచ్చి..

ఈనాటికీ.. నాకు ఉన్నది...

నాకు వయస్సెక్కువై పోయింది..

నా చేత కాదు.